1
A song. A psalm of Asaph.
ωδη ψαλμου τω ασαφ ο θεος τις ομοιωθησεται σοι μη σιγησης μηδε καταπραυνης ο θεος
ִׁ֖יר מִזְמ֣וֹר לְאָסָֽף׃
Keep not you silence, O God: hold not your peace, and be not still, O God.
2 οτι ιδου οι εχθροι σου ηχησαν και οι μισουντες σε ηραν κεφαλην
ֱלֹהִ֥ים אַל־דֳּמִי־לָ֑ךְ אַל־תֶּחֱרַ֖שׁ וְאַל־תִּשְׁקֹ֣ט אֵֽל׃
For, lo, yours enemies make a tumult: and they that hate you have lifted up the head.
3 επι τον λαον σου κατεπανουργευσαντο γνωμην και εβουλευσαντο κατα των αγιων σου
ִּֽי־הִנֵּ֣ה א֭וֹיְבֶיךָ יֶהֱמָי֑וּן וּ֝מְשַׂנְאֶ֗יךָ נָ֣שְׂאוּ רֹֽאשׁ׃
They have taken crafty counsel against your people, and consulted against your hidden ones.
4 ειπαν δευτε και εξολεθρευσωμεν αυτους εξ εθνους και ου μη μνησθη το ονομα ισραηλ ετι
ַֽל־עַ֭מְּךָ יַעֲרִ֣ימוּ ס֑וֹד וְ֝יִתְיָעֲצ֗וּ עַל־צְפוּנֶֽיךָ׃
They have said, Come, and let us cut them off from being a nation; that the name of Israel may be no more in remembrance.
5 οτι εβουλευσαντο εν ομονοια επι το αυτο κατα σου διαθηκην διεθεντο
ָמְר֗וּ לְ֭כוּ וְנַכְחִידֵ֣ם מִגּ֑וֹי וְלֹֽא־יִזָּכֵ֖ר שֵֽׁם־יִשְׂרָאֵ֣ל עֽוֹד׃
For they have consulted together with one consent: they are confederate against you:
6 τα σκηνωματα των ιδουμαιων και οι ισμαηλιται μωαβ και οι αγαρηνοι
ִּ֤י נוֹעֲצ֣וּ לֵ֣ב יַחְדָּ֑ו עָ֝לֶ֗יךָ בְּרִ֣ית יִכְרֹֽתוּ׃
The tabernacles of Edom, and the Ishmaelites; of Moab, and the Hagarenes;
7 γεβαλ και αμμων και αμαληκ και αλλοφυλοι μετα των κατοικουντων τυρον
ָהֳלֵ֣י אֱ֭דוֹם וְיִשְׁמְעֵאלִ֗ים מוֹאָ֥ב וְהַגְרֽ͏ִים׃
Gebal, and Ammon, and Amalek; the Philistines with the inhabitants of Tyre;
8 και γαρ και ασσουρ συμπαρεγενετο μετ αυτων εγενηθησαν εις αντιλημψιν τοις υιοις λωτ διαψαλμα
ְּבָ֣ל וְ֭עַמּוֹן וַעֲמָלֵ֑ק פְּ֝לֶ֗שֶׁת עִם־יֹ֥שְׁבֵי צֽוֹר׃
Assur also is joined with them: they have helped the children of Lot. Selah.
9 ποιησον αυτοις ως τη μαδιαμ και τω σισαρα ως ο ιαβιν εν τω χειμαρρω κισων
ַּם־אַ֭שּׁוּר נִלְוָ֣ה עִמָּ֑ם הָ֤י֥וּ זְר֖וֹעַ לִבְנֵי־ל֣וֹט סֶֽלָה׃
Do unto them as unto the Midianites; as to Sisera, as to Jabin, at the brook of Kison:
10 εξωλεθρευθησαν εν αενδωρ εγενηθησαν ωσει κοπρος τη γη
ֲשֵֽׂה־לָהֶ֥ם כְּמִדְיָ֑ן כְּֽסִֽיסְרָ֥א כְ֝יָבִ֗ין בְּנַ֣חַל קִישֽׁוֹן׃
Which perished at Endor: they became as dung for the earth.
11 θου τους αρχοντας αυτων ως τον ωρηβ και ζηβ και ζεβεε και σαλμανα παντας τους αρχοντας αυτων
ִשְׁמְד֥וּ בְֽעֵין־דֹּ֑אר הָ֥יוּ דֹּ֝֗מֶן לָאֲדָמָֽה׃
Make their nobles like Oreb, and like Zeeb: yea, all their princes as Zebah, and as Zalmunna:
12 οιτινες ειπαν κληρονομησωμεν εαυτοις το αγιαστηριον του θεου
ִׁיתֵ֣מוֹ נְ֭דִיבֵמוֹ כְּעֹרֵ֣ב וְכִזְאֵ֑ב וּֽכְזֶ֥בַח וּ֝כְצַלְמֻנָּ֗ע כָּל־נְסִיכֵֽמוֹ׃
Who said, Let us take to ourselves the houses of God in possession.
13 ο θεος μου θου αυτους ως τροχον ως καλαμην κατα προσωπον ανεμου
ֲשֶׁ֣ר אָ֭מְרוּ נִ֣ירֲשָׁה לָּ֑נוּ אֵ֝֗ת נְא֣וֹת אֱלֹהִֽים׃
O my God, make them like a wheel; as the stubble before the wind.
14 ωσει πυρ ο διαφλεξει δρυμον ως ει φλοξ κατακαυσαι ορη
ֱ‍ֽלֹהַ֗י שִׁיתֵ֥מוֹ כַגַּלְגַּ֑ל כְּ֝קַ֗שׁ לִפְנֵי־רֽוּחַ׃
As the fire burns a wood, and as the flame sets the mountains on fire;
15 ουτως καταδιωξεις αυτους εν τη καταιγιδι σου και εν τη οργη σου ταραξεις αυτους
ְּאֵ֥שׁ תִּבְעַר־יָ֑עַר וּ֝כְלֶהָבָ֗ה תְּלַהֵ֥ט הָרִֽים׃
So persecute them with your tempest, and make them afraid with your storm.
16 πληρωσον τα προσωπα αυτων ατιμιας και ζητησουσιν το ονομα σου κυριε
ֵּ֭ן תִּרְדְּפֵ֣ם בְּסַעֲרֶ֑ךָ וּבְסוּפָתְךָ֥ תְבַהֲלֵֽם׃
Fill their faces with shame; that they may seek your name, O LORD.
17 αισχυνθητωσαν και ταραχθητωσαν εις τον αιωνα του αιωνος και εντραπητωσαν και απολεσθωσαν
ַלֵּ֣א פְנֵיהֶ֣ם קָל֑וֹן וִֽיבַקְשׁ֖וּ שִׁמְךָ֣ יְהוָֽה׃
Let them be confounded and troubled for ever; yea, let them be put to shame, and perish:
18 και γνωτωσαν οτι ονομα σοι κυριος συ μονος υψιστος επι πασαν την γην
ֵבֹ֖שׁוּ וְיִבָּהֲל֥וּ עֲדֵי־עַ֗ד וְֽיַחְפְּר֥וּ וְיֹאבֵֽדוּ׃
That men may know that you, whose name alone is JEHOVAH, are the most high over all the earth.