| 1 | Bildadυπολαβων δε βαλδαδ ο σαυχιτης λεγειוַ֭יַּעַן בִּלְדַּ֥ד הַשּׁוּחִ֗י וַיֹאמַֽר׃ Then answered Bildad the Shuhite, and said, |
|---|---|
| 2 | μεχρι τινος λαλησεις ταυτα πνευμα πολυρημον του στοματος σου עַד־אָ֥ן תְּמַלֶּל־אֵ֑לֶּה וְר֥וּחַ כַּ֝בִּיר אִמְרֵי־פִֽיךָ׃ How long will you speak these things? and how long shall the words of your mouth be like a strong wind? |
| 3 | μη ο κυριος αδικησει κρινων η ο τα παντα ποιησας ταραξει το δικαιον הַ֭אֵל יְעַוֵּ֣ת מִשְׁפָּ֑ט וְאִם־שַׁ֝דַּ֗י יְעַוֵּֽת־צֶֽדֶק׃ Does God pervert judgment? or does the Almighty pervert justice? |
| 4 | ει οι υιοι σου ημαρτον εναντιον αυτου απεστειλεν εν χειρι ανομιας αυτων אִם־בָּנֶ֥יךָ חָֽטְאוּ־ל֑וֹ וַֽ֝יְשַׁלְּחֵ֗ם בְּיַד־פִּשְׁעָֽם׃ If your children have sinned against him, and he have cast them away for their transgression; |
| 5 | συ δε ορθριζε προς κυριον παντοκρατορα δεομενος אִם־אַ֭תָּה תְּשַׁחֵ֣ר אֶל־אֵ֑ל וְאֶל־שַׁ֝דַּ֗י תִּתְחַנָּֽן׃ If you would seek unto God early, and make your supplication to the Almighty; |
| 6 | ει καθαρος ει και αληθινος δεησεως επακουσεται σου αποκαταστησει δε σοι διαιταν δικαιοσυνης אִם־זַ֥ךְ וְיָשָׁ֗ר אָ֥תָּה כִּי־עַ֭תָּה יָעִ֣יר עָלֶ֑יךָ וְ֝שִׁלַּ֗ם נְוַ֣ת צִדְקֶֽךָ׃ If you were pure and upright; surely now he would awake for you, and make the habitation of your righteousness prosperous. |
| 7 | εσται ουν τα μεν πρωτα σου ολιγα τα δε εσχατα σου αμυθητα וְהָיָ֣ה רֵאשִׁיתְךָ֣ מִצְעָ֑ר וְ֝אַחֲרִיתְךָ֗ יִשְׂגֶּ֥ה מְאֹֽד׃ Though your beginning was small, yet your latter end should greatly increase. |
| 8 | επερωτησον γαρ γενεαν πρωτην εξιχνιασον δε κατα γενος πατερων כִּֽי־שְׁאַל־נָ֭א לְדֹ֣ר רִישׁ֑וֹן וְ֝כוֹנֵ֗ן לְחֵ֣קֶר אֲבוֹתָֽם׃ For enquire, I pray you, of the former age, and prepare yourself to the search of their fathers: |
| 9 | χθιζοι γαρ εσμεν και ουκ οιδαμεν σκια γαρ εστιν ημων επι της γης ο βιος כִּֽי־תְמ֣וֹל אֲ֭נַחְנוּ וְלֹ֣א נֵדָ֑ע כִּ֤י צֵ֖ל יָמֵ֣ינוּ עֲלֵי־אָֽרֶץ׃ (For we are but of yesterday, and know nothing, because our days upon earth are a shadow:) |
| 10 | η ουχ ουτοι σε διδαξουσιν και αναγγελουσιν και εκ καρδιας εξαξουσιν ρηματα הֲלֹא־הֵ֣ם י֭וֹרוּךָ יֹ֣אמְרוּ לָ֑ךְ וּ֝מִלִּבָּ֗ם יוֹצִ֥אוּ מִלִּֽים׃ Shall not they teach you, and tell you, and utter words out of their heart? |
| 11 | μη θαλλει παπυρος ανευ υδατος η υψωθησεται βουτομον ανευ ποτου הֲיִֽגְאֶה־גֹּ֭מֶא בְּלֹ֣א בִצָּ֑ה יִשְׂגֶּה־אָ֥חוּ בְלִי־מָֽיִם׃ Can the rush grow up without mire? can the flag grow without water? |
| 12 | ετι ον επι ριζης και ου μη θερισθη προ του πιειν πασα βοτανη ουχι ξηραινεται עֹדֶ֣נּוּ בְ֭אִבּוֹ לֹ֣א יִקָּטֵ֑ף וְלִפְנֵ֖י כָל־חָצִ֣יר יִיבָֽשׁ׃ Whilst it is yet in his greenness, and not cut down, it withers before any other herb. |
| 13 | ουτως τοινυν εσται τα εσχατα παντων των επιλανθανομενων του κυριου ελπις γαρ ασεβους απολειται כֵּ֗ן אָ֭רְחוֹת כָּל־שֹׁ֣כְחֵי אֵ֑ל וְתִקְוַ֖ת חָנֵ֣ף תֹּאבֵֽד׃ So are the paths of all that forget God; and the hypocrite's hope shall perish: |
| 14 | αοικητος γαρ αυτου εσται ο οικος αραχνη δε αυτου αποβησεται η σκηνη אֲשֶׁר־יָק֥וֹט כִּסְל֑וֹ וּבֵ֥ית עַ֝כָּבִ֗ישׁ מִבְטַחֽוֹ׃ Whose hope shall be cut off, and whose trust shall be a spider's web. |
| 15 | εαν υπερειση την οικιαν αυτου ου μη στη επιλαβομενου δε αυτου ου μη υπομεινη יִשָּׁעֵ֣ן עַל־בֵּ֭יתוֹ וְלֹ֣א יַעֲמֹ֑ד יַחֲזִ֥יק בּ֝֗וֹ וְלֹ֣א יָקֽוּם׃ He shall lean upon his house, but it shall not stand: he shall hold it fast, but it shall not endure. |
| 16 | υγρος γαρ εστιν υπο ηλιου και εκ σαπριας αυτου ο ραδαμνος αυτου εξελευσεται רָטֹ֣ב ה֭וּא לִפְנֵי־שָׁ֑מֶשׁ וְעַ֥ל גַּ֝נָּת֗וֹ יֹֽנַקְתּ֥וֹ תֵצֵֽא׃ He is green before the sun, and his branch shoots forth in his garden. |
| 17 | επι συναγωγην λιθων κοιμαται εν δε μεσω χαλικων ζησεται עַל־גַּ֭ל שָֽׁרָשָׁ֣יו יְסֻבָּ֑כוּ בֵּ֖ית אֲבָנִ֣ים יֶחֱזֶֽה׃ His roots are wrapped about the heap, and sees the place of stones. |
| 18 | εαν καταπιη ο τοπος ψευσεται αυτον ουχ εορακας τοιαυτα אִם־יְבַלְּעֶ֥נּוּ מִמְּקוֹמ֑וֹ וְכִ֥חֶשׁ בּ֝֗וֹ לֹ֣א רְאִיתִֽיךָ׃ If he destroy him from his place, then it shall deny him, saying, I have not seen you. |
| 19 | οτι καταστροφη ασεβους τοιαυτη εκ δε γης αλλον αναβλαστησει הֶן־ה֭וּא מְשׂ֣וֹשׂ דַּרְכּ֑וֹ וּ֝מֵעָפָ֗ר אַחֵ֥ר יִצְמָֽחוּ׃ Behold, this is the joy of his way, and out of the earth shall others grow. |
| 20 | ο γαρ κυριος ου μη αποποιησηται τον ακακον παν δε δωρον ασεβους ου δεξεται הֶן־אֵ֭ל לֹ֣א יִמְאַס־תָּ֑ם וְלֹֽא־יַ֝חֲזִ֗יק בְּיַד־מְרֵעִֽים׃ Behold, God will not cast away a perfect man, neither will he help the evil doers: |
| 21 | αληθινων δε στομα εμπλησει γελωτος τα δε χειλη αυτων εξομολογησεως עַד־יְמַלֵּ֣ה שְׂח֣וֹק פִּ֑יךָ וּשְׂפָתֶ֥יךָ תְרוּעָֽה׃ Till he fill your mouth with laughing, and your lips with rejoicing. |
| 22 | οι δε εχθροι αυτων ενδυσονται αισχυνην διαιτα δε ασεβους ουκ εσται שֹׂנְאֶ֥יךָ יִלְבְּשׁוּ־בֹ֑שֶׁת וְאֹ֖הֶל רְשָׁעִ֣ים אֵינֶֽנּוּ׃ פ They that hate you shall be clothed with shame; and the dwelling place of the wicked shall come to nothing. |