| 1 | Warning Against Adulteryυιε εμη σοφια προσεχε εμοις δε λογοις παραβαλλε σον ουςבְּ֭נִי לְחָכְמָתִ֣י הַקְשִׁ֑יבָה לִ֝תְבוּנָתִ֗י הַט־אָזְנֶֽךָ׃ My son, attend unto my wisdom, and bow yours ear to my understanding: |
|---|---|
| 2 | ινα φυλαξης εννοιαν αγαθην αισθησιν δε εμων χειλεων εντελλομαι σοι לִשְׁמֹ֥ר מְזִמּ֑וֹת וְ֝דַ֗עַת שְׂפָתֶ֥יךָ יִנְצֹֽרוּ׃ That you may regard discretion, and that your lips may keep knowledge. |
| 3 | μη προσεχε φαυλη γυναικι μελι γαρ αποσταζει απο χειλεων γυναικος πορνης η προς καιρον λιπαινει σον φαρυγγα כִּ֤י נֹ֣פֶת תִּ֭טֹּפְנָה שִׂפְתֵ֣י זָרָ֑ה וְחָלָ֖ק מִשֶּׁ֣מֶן חִכָּֽהּ׃ For the lips of a strange woman drop as an honeycomb, and her mouth is smoother than oil: |
| 4 | υστερον μεντοι πικροτερον χολης ευρησεις και ηκονημενον μαλλον μαχαιρας διστομου וְֽ֭אַחֲרִיתָהּ מָרָ֣ה כַֽלַּעֲנָ֑ה חַ֝דָּ֗ה כְּחֶ֣רֶב פִּיּֽוֹת׃ But her end is bitter as wormwood, sharp as a two-edged sword. |
| 5 | της γαρ αφροσυνης οι ποδες καταγουσιν τους χρωμενους αυτη μετα θανατου εις τον αδην τα δε ιχνη αυτης ουκ ερειδεται רַ֭גְלֶיהָ יֹרְד֣וֹת מָ֑וֶת שְׁ֝א֗וֹל צְעָדֶ֥יהָ יִתְמֹֽכוּ׃ Her feet go down to death; her steps take hold on hell. |
| 6 | οδους γαρ ζωης ουκ επερχεται σφαλεραι δε αι τροχιαι αυτης και ουκ ευγνωστοι אֹ֣רַח חַ֭יִּים פֶּן־תְּפַלֵּ֑ס נָע֥וּ מַ֝עְגְּלֹתֶ֗יהָ לֹ֣א תֵדֽ͏ָע׃ פ Lest you should ponder the path of life, her ways are moveable, that you can not know them. |
| 7 | νυν ουν υιε ακουε μου και μη ακυρους ποιησης εμους λογους וְעַתָּ֣ה בָ֭נִים שִׁמְעוּ־לִ֑י וְאַל־תָּ֝ס֗וּרוּ מֵאִמְרֵי־פִֽי׃ Hear me now therefore, O all of you children, and depart not from the words of my mouth. |
| 8 | μακραν ποιησον απ αυτης σην οδον μη εγγισης προς θυραις οικων αυτης הַרְחֵ֣ק מֵעָלֶ֣יהָ דַרְכֶּ֑ךָ וְאַל־תִּ֝קְרַ֗ב אֶל־פֶּ֥תַח בֵּיתָֽהּ׃ Remove your way far from her, and come not nigh the door of her house: |
| 9 | ινα μη προη αλλοις ζωην σου και σον βιον ανελεημοσιν פֶּן־תִּתֵּ֣ן לַאֲחֵרִ֣ים הוֹדֶ֑ךָ וּ֝שְׁנֹתֶ֗יךָ לְאַכְזָרִֽי׃ Lest you give yours honour unto others, and your years unto the cruel: |
| 10 | ινα μη πλησθωσιν αλλοτριοι σης ισχυος οι δε σοι πονοι εις οικους αλλοτριων εισελθωσιν פֶּֽן־יִשְׂבְּע֣וּ זָרִ֣ים כֹּחֶ֑ךָ וַ֝עֲצָבֶ֗יךָ בְּבֵ֣ית נָכְרֽ͏ִי׃ Lest strangers be filled with your wealth; and your labours be in the house of a stranger; |
| 11 | και μεταμεληθηση επ εσχατων ηνικα αν κατατριβωσιν σαρκες σωματος σου וְנָהַמְתָּ֥ בְאַחֲרִיתֶ֑ךָ בִּכְל֥וֹת בְּ֝שָׂרְךָ֗ וּשְׁאֵרֶֽךָ׃ And you mourn at the last, when your flesh and your body are consumed, |
| 12 | και ερεις πως εμισησα παιδειαν και ελεγχους εξεκλινεν η καρδια μου וְֽאָמַרְתָּ֗ אֵ֭יךְ שָׂנֵ֣אתִי מוּסָ֑ר וְ֝תוֹכַ֗חַת נָאַ֥ץ לִבִּֽי׃ And say, How have I hated instruction, and my heart despised reproof; |
| 13 | ουκ ηκουον φωνην παιδευοντος με και διδασκοντος με ουδε παρεβαλλον το ους μου וְֽלֹא־שָׁ֭מַעְתִּי בְּק֣וֹל מוֹרָ֑י וְ֝לִֽמְלַמְּדַ֗י לֹא־הִטִּ֥יתִי אָזְנִֽי׃ And have not obeyed the voice of my teachers, nor inclined mine ear to them that instructed me! |
| 14 | παρ ολιγον εγενομην εν παντι κακω εν μεσω εκκλησιας και συναγωγης כִּ֭מְעַט הָיִ֣יתִי בְכָל־רָ֑ע בְּת֖וֹךְ קָהָ֣ל וְעֵדָֽה׃ I was almost in all evil in the midst of the congregation and assembly. |
| 15 | πινε υδατα απο σων αγγειων και απο σων φρεατων πηγης שְׁתֵה־מַ֥יִם מִבּוֹרֶ֑ךָ וְ֝נֹזְלִ֗ים מִתּ֥וֹךְ בְּאֵרֶֽךָ׃ Drink waters out of yours own cistern, and running waters out of yours own well. |
| 16 | μη υπερεκχεισθω σοι τα υδατα εκ της σης πηγης εις δε σας πλατειας διαπορευεσθω τα σα υδατα יָפ֣וּצוּ מַעְיְנֹתֶ֣יךָ ח֑וּצָה בָּ֝רְחֹב֗וֹת פַּלְגֵי־מָֽיִם׃ Let your fountains be dispersed abroad, and rivers of waters in the streets. |
| 17 | εστω σοι μονω υπαρχοντα και μηδεις αλλοτριος μετασχετω σοι יִֽהְיוּ־לְךָ֥ לְבַדֶּ֑ךָ וְאֵ֖ין לְזָרִ֣ים אִתָּֽךְ׃ Let them be only yours own, and not strangers' with you. |
| 18 | η πηγη σου του υδατος εστω σοι ιδια και συνευφραινου μετα γυναικος της εκ νεοτητος σου יְהִֽי־מְקוֹרְךָ֥ בָר֑וּךְ וּ֝שְׂמַ֗ח מֵאֵ֥שֶׁת נְעוּרֶֽךָ׃ Let your fountain be blessed: and rejoice with the wife of your youth. |
| 19 | ελαφος φιλιας και πωλος σων χαριτων ομιλειτω σοι η δε ιδια ηγεισθω σου και συνεστω σοι εν παντι καιρω εν γαρ τη ταυτης φιλια συμπεριφερομενος πολλοστος εση אַיֶּ֥לֶת אֲהָבִ֗ים וְֽיַעֲלַ֫ת־חֵ֥ן דַּ֭דֶּיהָ יְרַוֻּ֣ךָ בְכָל־עֵ֑ת בְּ֝אַהֲבָתָ֗הּ תִּשְׁגֶּ֥ה תָמִֽיד׃ Let her be as the loving hind and pleasant roe; let her breasts satisfy you at all times; and be you ravished always with her love. |
| 20 | μη πολυς ισθι προς αλλοτριαν μηδε συνεχου αγκαλαις της μη ιδιας וְלָ֤מָּה תִשְׁגֶּ֣ה בְנִ֣י בְזָרָ֑ה וּ֝תְחַבֵּ֗ק חֵ֣ק נָכְרִיָּֽה׃ And why will you, my son, be ravished with a strange woman, and embrace the bosom of a stranger? |
| 21 | ενωπιον γαρ εισιν των του θεου οφθαλμων οδοι ανδρος εις δε πασας τας τροχιας αυτου σκοπευει כִּ֤י נֹ֨כַח ׀ עֵינֵ֣י יְ֭הוָה דַּרְכֵי־אִ֑ישׁ וְֽכָל־מַעְגְּלֹתָ֥יו מְפַלֵּֽס׃ For the ways of man are before the eyes of the LORD, and he ponders all his activities. |
| 22 | παρανομιαι ανδρα αγρευουσιν σειραις δε των εαυτου αμαρτιων εκαστος σφιγγεται עַֽווֹנוֹתָ֗יו יִלְכְּדֻנ֥וֹ אֶת־הָרָשָׁ֑ע וּבְחַבְלֵ֥י חַ֝טָּאת֗וֹ יִתָּמֵֽךְ׃ His own iniquities shall take the wicked himself, and he shall be held with the cords of his sins. |
| 23 | ουτος τελευτα μετα απαιδευτων εκ δε πληθους της εαυτου βιοτητος εξερριφη και απωλετο δι αφροσυνην ה֗וּא יָ֭מוּת בְּאֵ֣ין מוּסָ֑ר וּבְרֹ֖ב אִוַּלְתּ֣וֹ יִשְׁגֶּֽה׃ פ He shall die without instruction; and in the greatness of his folly he shall go astray. |