1
For the director of music. For Jeduthun. Of Asaph. A psalm.
εις το τελος υπερ ιδιθουν τω ασαφ ψαλμος φωνη μου προς κυριον εκεκραξα φωνη μου προς τον θεον και προσεσχεν μοι
ַמְנַצֵּ֥חַ עַֽל־*ידיתון **יְדוּת֗וּן לְאָסָ֥ף מִזְמֽוֹר׃
I cried unto God with my voice, even unto God with my voice; and he gave ear unto me.
2 εν ημερα θλιψεως μου τον θεον εξεζητησα ταις χερσιν μου νυκτος εναντιον αυτου και ουκ ηπατηθην απηνηνατο παρακληθηναι η ψυχη μου
וֹלִ֣י אֶל־אֱלֹהִ֣ים וְאֶצְעָ֑קָה קוֹלִ֥י אֶל־אֱ֝לֹהִ֗ים וְהַאֲזִ֥ין אֵלָֽי׃
In the day of my trouble I sought the Lord: my sore ran in the night, and ceased not: my soul refused to be comforted.
3 εμνησθην του θεου και ευφρανθην ηδολεσχησα και ωλιγοψυχησεν το πνευμα μου διαψαλμα
ְּי֥וֹם צָרָתִי֮ אֲדֹנָ֪י דָּ֫רָ֥שְׁתִּי יָדִ֤י ׀ לַ֣יְלָה נִ֭גְּרָה וְלֹ֣א תָפ֑וּג מֵאֲנָ֖ה הִנָּחֵ֣ם נַפְשִֽׁי׃
I remembered God, and was troubled: I complained, and my spirit was overwhelmed. Selah.
4 προκατελαβοντο φυλακας οι οφθαλμοι μου εταραχθην και ουκ ελαλησα
ֶזְכְּרָ֣ה אֱלֹהִ֣ים וְאֶֽהֱמָיָ֑ה אָשִׂ֓יחָה ׀ וְתִתְעַטֵּ֖ף רוּחִ֣י סֶֽלָה׃
You hold mine eyes waking: I am so troubled that I cannot speak.
5 διελογισαμην ημερας αρχαιας και ετη αιωνια εμνησθην και εμελετησα
ָ֭חַזְתָּ שְׁמֻר֣וֹת עֵינָ֑י נִ֝פְעַ֗מְתִּי וְלֹ֣א אֲדַבֵּֽר׃
I have considered the days of old, the years of ancient times.
6 νυκτος μετα της καρδιας μου ηδολεσχουν και εσκαλλεν το πνευμα μου
ִשַּׁ֣בְתִּי יָמִ֣ים מִקֶּ֑דֶם שְׁ֝נ֗וֹת עוֹלָמִֽים׃
I call to remembrance my song in the night: I commune with mine own heart: and my spirit made diligent search.
7 μη εις τους αιωνας απωσεται κυριος και ου προσθησει του ευδοκησαι ετι
ֶֽזְכְּרָ֥ה נְגִינָתִ֗י בַּ֫לָּ֥יְלָה עִם־לְבָבִ֥י אָשִׂ֑יחָה וַיְחַפֵּ֥שׂ רוּחִֽי׃
Will the Lord cast off for ever? and will he be favourable no more?
8 η εις τελος το ελεος αυτου αποκοψει απο γενεας εις γενεαν
ַֽ֭לְעוֹלָמִים יִזְנַ֥ח ׀ אֲדֹנָ֑י וְלֹֽא־יֹסִ֖יף לִרְצ֣וֹת עֽוֹד׃
Is his mercy clean gone for ever? does his promise fail for evermore?
9 η επιλησεται του οικτιρησαι ο θεος η συνεξει εν τη οργη αυτου τους οικτιρμους αυτου διαψαλμα
ֶאָפֵ֣ס לָנֶ֣צַח חַסְדּ֑וֹ גָּ֥מַר אֹ֝֗מֶר לְדֹ֣ר וָדֹֽר׃
Has God forgotten to be gracious? has he in anger shut up his tender mercies? Selah.
10 και ειπα νυν ηρξαμην αυτη η αλλοιωσις της δεξιας του υψιστου
ֲשָׁכַ֣ח חַנּ֣וֹת אֵ֑ל אִם־קָפַ֥ץ בְּ֝אַ֗ף רַחֲמָ֥יו סֶֽלָה׃
And I said, This is my infirmity: but I will remember the years of the right hand of the most High.
11 εμνησθην των εργων κυριου οτι μνησθησομαι απο της αρχης των θαυμασιων σου
ָ֭אֹמַר חַלּ֣וֹתִי הִ֑יא שְׁ֝נ֗וֹת יְמִ֣ין עֶלְיֽוֹן׃
I will remember the works of the LORD: surely I will remember your wonders of old.
12 και μελετησω εν πασιν τοις εργοις σου και εν τοις επιτηδευμασιν σου αδολεσχησω
?זכיר **אֶזְכּ֥וֹר מַֽעַלְלֵי־יָ֑הּ כִּֽי־אֶזְכְּרָ֖ה מִקֶּ֣דֶם פִּלְאֶֽךָ׃
I will meditate also of all your work, and talk of your doings.
13 ο θεος εν τω αγιω η οδος σου τις θεος μεγας ως ο θεος ημων
ְהָגִ֥יתִי בְכָל־פָּעֳלֶ֑ךָ וּֽבַעֲלִ֖ילוֹתֶ֣יךָ אָשִֽׂיחָה׃
Your way, O God, is in the sanctuary: who is so great a God as our God?
14 συ ει ο θεος ο ποιων θαυμασια εγνωρισας εν τοις λαοις την δυναμιν σου
ֱ֭לֹהִים בַּקֹּ֣דֶשׁ דַּרְכֶּ֑ךָ מִי־אֵ֥ל גָּ֝ד֗וֹל כֵּֽאלֹהִֽים׃
You are the God that do wonders: you have declared your strength among the people.
15 ελυτρωσω εν τω βραχιονι σου τον λαον σου τους υιους ιακωβ και ιωσηφ διαψαλμα
ַתָּ֣ה הָ֭אֵל עֹ֣שֵׂה פֶ֑לֶא הוֹדַ֖עְתָּ בָעַמִּ֣ים עֻזֶּֽךָ׃
You have with yours arm redeemed your people, the sons of Jacob and Joseph. Selah.
16 ειδοσαν σε υδατα ο θεος ειδοσαν σε υδατα και εφοβηθησαν και εταραχθησαν αβυσσοι πληθος ηχους υδατων
ָּאַ֣לְתָּ בִּזְר֣וֹעַ עַמֶּ֑ךָ בְּנֵי־יַעֲקֹ֖ב וְיוֹסֵ֣ף סֶֽלָה׃
The waters saw you, O God, the waters saw you; they were afraid: the depths also were troubled.
17 φωνην εδωκαν αι νεφελαι και γαρ τα βελη σου διαπορευονται
ָ֘א֤וּךָ מַּ֨יִם ׀ אֱ‍ֽלֹהִ֗ים רָא֣וּךָ מַּ֣יִם יָחִ֑ילוּ אַ֝֗ף יִרְגְּז֥וּ תְהֹמֽוֹת׃
The clouds poured out water: the skies sent out a sound: yours arrows also went abroad.
18 φωνη της βροντης σου εν τω τροχω εφαναν αι αστραπαι σου τη οικουμενη εσαλευθη και εντρομος εγενηθη η γη
ֹ֤רְמוּ מַ֨יִם ׀ עָב֗וֹת ק֭וֹל נָתְנ֣וּ שְׁחָקִ֑ים אַף־חֲ֝צָצֶ֗יךָ יִתְהַלָּֽכוּ׃
The voice of your thunder was in the heaven: the lightnings lightened the world: the earth trembled and shook.
19 εν τη θαλασση η οδος σου και αι τριβοι σου εν υδασι πολλοις και τα ιχνη σου ου γνωσθησονται
֤וֹל רַעַמְךָ֨ ׀ בַּגַּלְגַּ֗ל הֵאִ֣ירוּ בְרָקִ֣ים תֵּבֵ֑ל רָגְזָ֖ה וַתִּרְעַ֣שׁ הָאָֽרֶץ׃
Your way is in the sea, and your path in the great waters, and your footsteps are not known.
20 ωδηγησας ως προβατα τον λαον σου εν χειρι μωυση και ααρων
ַּיָּ֤ם דַּרְכֶּ֗ךָ *ושביליך **וּֽ֭שְׁבִֽילְךָ בְּמַ֣יִם רַבִּ֑ים וְ֝עִקְּבוֹתֶ֗יךָ לֹ֣א נֹדָֽעוּ׃
You led your people like a flock by the hand of Moses and Aaron.