| 1 | τω δαυιδ αγαλλιασθε δικαιοι εν τω κυριω τοις ευθεσι πρεπει αινεσις ַנְּנ֣וּ צַ֭דִּיקִים בַּֽיהוָ֑ה לַ֝יְשָׁרִ֗ים נָאוָ֥ה תְהִלָּֽה׃ Rejoice in the LORD, O all of you righteous: for praise is comely for the upright. |
|---|---|
| 2 | εξομολογεισθε τω κυριω εν κιθαρα εν ψαλτηριω δεκαχορδω ψαλατε αυτω וֹד֣וּ לַיהוָ֣ה בְּכִנּ֑וֹר בְּנֵ֥בֶל עָ֝שׂ֗וֹר זַמְּרוּ־לֽוֹ׃ Praise the LORD with harp: sing unto him with the psaltery and an instrument of ten strings. |
| 3 | ασατε αυτω ασμα καινον καλως ψαλατε εν αλαλαγμω ִֽׁירוּ־ל֭וֹ שִׁ֣יר חָדָ֑שׁ הֵיטִ֥יבוּ נַ֝גֵּ֗ן בִּתְרוּעָֽה׃ Sing unto him a new song; play skillfully with a loud noise. |
| 4 | οτι ευθης ο λογος του κυριου και παντα τα εργα αυτου εν πιστει ִּֽי־יָשָׁ֥ר דְּבַר־יְהוָ֑ה וְכָל־מַ֝עֲשֵׂ֗הוּ בֶּאֱמוּנָֽה׃ For the word of the LORD is right; and all his works are done in truth. |
| 5 | αγαπα ελεημοσυνην και κρισιν του ελεους κυριου πληρης η γη ֹ֭הֵב צְדָקָ֣ה וּמִשְׁפָּ֑ט חֶ֥סֶד יְ֝הוָ֗ה מָלְאָ֥ה הָאָֽרֶץ׃ He loves righteousness and judgment: the earth is full of the goodness of the LORD. |
| 6 | τω λογω του κυριου οι ουρανοι εστερεωθησαν και τω πνευματι του στοματος αυτου πασα η δυναμις αυτων ִּדְבַ֣ר יְ֭הוָה שָׁמַ֣יִם נַעֲשׂ֑וּ וּבְר֥וּחַ פִּ֝֗יו כָּל־צְבָאָֽם׃ By the word of the LORD were the heavens made; and all the host of them by the breath of his mouth. |
| 7 | συναγων ως ασκον υδατα θαλασσης τιθεις εν θησαυροις αβυσσους ֹּנֵ֣ס כַּ֭נֵּד מֵ֣י הַיָּ֑ם נֹתֵ֖ן בְּאֹצָר֣וֹת תְּהוֹמֽוֹת׃ He gathers the waters of the sea together as an heap: he lays up the depth in storehouses. |
| 8 | φοβηθητω τον κυριον πασα η γη απ αυτου δε σαλευθητωσαν παντες οι κατοικουντες την οικουμενην ִֽירְא֣וּ מֵ֭יְהוָה כָּל־הָאָ֑רֶץ מִמֶּ֥נּוּ יָ֝ג֗וּרוּ כָּל־יֹשְׁבֵ֥י תֵבֵֽל׃ Let all the earth fear the LORD: let all the inhabitants of the world stand in awe of him. |
| 9 | οτι αυτος ειπεν και εγενηθησαν αυτος ενετειλατο και εκτισθησαν ִּ֤י ה֣וּא אָמַ֣ר וַיֶּ֑הִי הֽוּא־צִ֝וָּ֗ה וֽ͏ַיַּעֲמֹֽד׃ For he spoke, and it was done; he commanded, and it stood fast. |
| 10 | κυριος διασκεδαζει βουλας εθνων αθετει δε λογισμους λαων και αθετει βουλας αρχοντων ְֽהוָ֗ה הֵפִ֥יר עֲצַת־גּוֹיִ֑ם הֵ֝נִ֗יא מַחְשְׁב֥וֹת עַמִּֽים׃ The LORD brings the counsel of the heathen to nothing: he makes the devices of the people of no effect. |
| 11 | η δε βουλη του κυριου εις τον αιωνα μενει λογισμοι της καρδιας αυτου εις γενεαν και γενεαν ֲצַ֣ת יְ֭הוָה לְעוֹלָ֣ם תַּעֲמֹ֑ד מַחְשְׁב֥וֹת לִ֝בּ֗וֹ לְדֹ֣ר וָדֹֽר׃ The counsel of the LORD stands for ever, the thoughts of his heart to all generations. |
| 12 | μακαριον το εθνος ου εστιν κυριος ο θεος αυτου λαος ον εξελεξατο εις κληρονομιαν εαυτω ַשְׁרֵ֣י הַ֭גּוֹי אֲשֶׁר־יְהוָ֣ה אֱלֹהָ֑יו הָעָ֓ם ׀ בָּחַ֖ר לְנַחֲלָ֣ה לֽוֹ׃ Blessed is the nation whose God is the LORD; and the people whom he has chosen for his own inheritance. |
| 13 | εξ ουρανου επεβλεψεν ο κυριος ειδεν παντας τους υιους των ανθρωπων ִ֭שָּׁמַיִם הִבִּ֣יט יְהוָ֑ה רָ֝אָ֗ה אֶֽת־כָּל־בְּנֵ֥י הָאָדָֽם׃ The LORD looks from heaven; he beholds all the sons of men. |
| 14 | εξ ετοιμου κατοικητηριου αυτου επεβλεψεν επι παντας τους κατοικουντας την γην ִֽמְּכוֹן־שִׁבְתּ֥וֹ הִשְׁגִּ֑יחַ אֶ֖ל כָּל־יֹשְׁבֵ֣י הָאָֽרֶץ׃ From the place of his habitation he looks upon all the inhabitants of the earth. |
| 15 | ο πλασας κατα μονας τας καρδιας αυτων ο συνιεις εις παντα τα εργα αυτων ַיֹּצֵ֣ר יַ֣חַד לִבָּ֑ם הַ֝מֵּבִ֗ין אֶל־כָּל־מַעֲשֵׂיהֶֽם׃ He fashions their hearts alike; he considers all their works. |
| 16 | ου σωζεται βασιλευς δια πολλην δυναμιν και γιγας ου σωθησεται εν πληθει ισχυος αυτου ֵֽין־הַ֭מֶּלֶךְ נוֹשָׁ֣ע בְּרָב־חָ֑יִל גִּ֝בּ֗וֹר לֹֽא־יִנָּצֵ֥ל בְּרָב־כֹּֽחַ׃ There is no king saved by the multitude of an host: a mighty man is not delivered by much strength. |
| 17 | ψευδης ιππος εις σωτηριαν εν δε πληθει δυναμεως αυτου ου σωθησεται ֶׁ֣קֶר הַ֭סּוּס לִתְשׁוּעָ֑ה וּבְרֹ֥ב חֵ֝יל֗וֹ לֹ֣א יְמַלֵּֽט׃ An horse is a vain thing for safety: neither shall he deliver any by his great strength. |
| 18 | ιδου οι οφθαλμοι κυριου επι τους φοβουμενους αυτον τους ελπιζοντας επι το ελεος αυτου ִנֵּ֤ה עֵ֣ין יְ֭הוָה אֶל־יְרֵאָ֑יו לַֽמְיַחֲלִ֥ים לְחַסְדּֽוֹ׃ Behold, the eye of the LORD is upon them that fear him, upon them that hope in his mercy; |
| 19 | ρυσασθαι εκ θανατου τας ψυχας αυτων και διαθρεψαι αυτους εν λιμω ְהַצִּ֣יל מִמָּ֣וֶת נַפְשָׁ֑ם וּ֝לְחַיּוֹתָ֗ם בָּרָעָֽב׃ To deliver their soul from death, and to keep them alive in famine. |
| 20 | η ψυχη ημων υπομενει τω κυριω οτι βοηθος και υπερασπιστης ημων εστιν ַ֭פְשֵׁנוּ חִכְּתָ֣ה לַֽיהוָ֑ה עֶזְרֵ֖נוּ וּמָגִנֵּ֣נוּ הֽוּא׃ Our soul waits for the LORD: he is our help and our shield. |
| 21 | οτι εν αυτω ευφρανθησεται η καρδια ημων και εν τω ονοματι τω αγιω αυτου ηλπισαμεν ִּי־ב֭וֹ יִשְׂמַ֣ח לִבֵּ֑נוּ כִּ֤י בְשֵׁ֖ם קָדְשׁ֣וֹ בָטָֽחְנוּ׃ For our heart shall rejoice in him, because we have trusted in his holy name. |
| 22 | γενοιτο το ελεος σου κυριε εφ ημας καθαπερ ηλπισαμεν επι σε ְהִֽי־חַסְדְּךָ֣ יְהוָ֣ה עָלֵ֑ינוּ כַּ֝אֲשֶׁ֗ר יִחַ֥לְנוּ לָֽךְ׃ Let your mercy, O LORD, be upon us, according as we hope in you. |