1
A psalm. A song. For the dedication of the temple. Of David.
εις το τελος ψαλμος ωδης του εγκαινισμου του οικου τω δαυιδ υψωσω σε κυριε οτι υπελαβες με και ουκ ηυφρανας τους εχθρους μου επ εμε
ִזְמ֡וֹר שִׁיר־חֲנֻכַּ֖ת הַבַּ֣יִת לְדָוִֽד׃
I will extol you, O LORD; for you have lifted me up, and have not made my foes to rejoice over me.
2 κυριε ο θεος μου εκεκραξα προς σε και ιασω με
ֲרוֹמִמְךָ֣ יְ֭הוָה כִּ֣י דִלִּיתָ֑נִי וְלֹא־שִׂמַּ֖חְתָּ אֹיְבַ֣י לִֽי׃
O LORD my God, I cried unto you, and you have healed me.
3 κυριε ανηγαγες εξ αδου την ψυχην μου εσωσας με απο των καταβαινοντων εις λακκον
ְהוָ֥ה אֱלֹהָ֑י שִׁוַּ֥עְתִּי אֵ֝לֶ֗יךָ וַתִּרְפָּאֵֽנִי׃
O LORD, you have brought up my soul from the grave: you have kept me alive, that I should not go down to the pit.
4 ψαλατε τω κυριω οι οσιοι αυτου και εξομολογεισθε τη μνημη της αγιωσυνης αυτου
ְֽהוָ֗ה הֶֽעֱלִ֣יתָ מִן־שְׁא֣וֹל נַפְשִׁ֑י חִ֝יִּיתַ֗נִי *מיורדי־**מִיָּֽרְדִי־בֽוֹר׃
Sing unto the LORD, O all of you saints of his, and give thanks at the remembrance of his holiness.
5 οτι οργη εν τω θυμω αυτου και ζωη εν τω θεληματι αυτου το εσπερας αυλισθησεται κλαυθμος και εις το πρωι αγαλλιασις
ַמְּר֣וּ לַיהוָ֣ה חֲסִידָ֑יו וְ֝הוֹד֗וּ לְזֵ֣כֶר קָדְשֽׁוֹ׃
For his anger endures but a moment; in his favour is life: weeping may endure for a night, but joy comes in the morning.
6 εγω δε ειπα εν τη ευθηνια μου ου μη σαλευθω εις τον αιωνα
ִּ֤י רֶ֨גַע ׀ בְּאַפּוֹ֮ חַיִּ֪ים בִּרְצ֫וֹנ֥וֹ בָּ֭עֶרֶב יָלִ֥ין בֶּ֗כִי וְלַבֹּ֥קֶר רִנָּֽה׃
And in my prosperity I said, I shall never be moved.
7 κυριε εν τω θεληματι σου παρεσχου τω καλλει μου δυναμιν απεστρεψας δε το προσωπον σου και εγενηθην τεταραγμενος
ַ֭אֲנִי אָמַ֣רְתִּי בְשַׁלְוִ֑י בַּל־אֶמּ֥וֹט לְעוֹלָֽם׃
LORD, by your favour you have made my mountain to stand strong: you did hide your face, and I was troubled.
8 προς σε κυριε κεκραξομαι και προς τον θεον μου δεηθησομαι
ְֽהוָ֗ה בִּרְצוֹנְךָ֮ הֶעֱמַ֪דְתָּה לְֽהַרְרִ֫י עֹ֥ז הִסְתַּ֥רְתָּ פָנֶ֗יךָ הָיִ֥יתִי נִבְהָֽל׃
I cried to you, O LORD; and unto the LORD I made supplication.
9 τις ωφελεια εν τω αιματι μου εν τω καταβηναι με εις διαφθοραν μη εξομολογησεται σοι χους η αναγγελει την αληθειαν σου
ֵלֶ֣יךָ יְהוָ֣ה אֶקְרָ֑א וְאֶל־אֲ֝דֹנָ֗י אֶתְחַנָּֽן׃
What profit is there in my blood, when I go down to the pit? Shall the dust praise you? shall it declare your truth?
10 ηκουσεν κυριος και ηλεησεν με κυριος εγενηθη βοηθος μου
ַה־בֶּ֥צַע בְּדָמִי֮ בְּרִדְתִּ֪י אֶ֫ל־שָׁ֥חַת הֲיוֹדְךָ֥ עָפָ֑ר הֲיַגִּ֥יד אֲמִתֶּֽךָ׃
Hear, O LORD, and have mercy upon me: LORD, be you my helper.
11 εστρεψας τον κοπετον μου εις χορον εμοι διερρηξας τον σακκον μου και περιεζωσας με ευφροσυνην
ְׁמַע־יְהוָ֥ה וְחָנֵּ֑נִי יְ֝הוָה הֱ‍ֽיֵה־עֹזֵ֥ר לִֽי׃
You have turned for me my mourning into dancing: you have put off my sackcloth, and girded me with gladness;
12 οπως αν ψαλη σοι η δοξα μου και ου μη κατανυγω κυριε ο θεος μου εις τον αιωνα εξομολογησομαι σοι
ָפַ֣כְתָּ מִסְפְּדִי֮ לְמָח֪וֹל לִ֥י פִּתַּ֥חְתָּ שַׂקִּ֑י וַֽתְּאַזְּרֵ֥נִי שִׂמְחָֽה׃
To the end that my glory may sing praise to you, and not be silent. O LORD my God, I will give thanks unto you for ever.