1
A prayer of an afflicted person who has grown weak and pours out a lament before the LORD.
προσευχη τω πτωχω οταν ακηδιαση και εναντιον κυριου εκχεη την δεησιν αυτου εισακουσον κυριε της προσευχης μου και η κραυγη μου προς σε ελθατω
Hear my prayer, O LORD, and let my cry come unto you.
2 μη αποστρεψης το προσωπον σου απ εμου εν η αν ημερα θλιβωμαι κλινον το ους σου προς με εν η αν ημερα επικαλεσωμαι σε ταχυ εισακουσον μου
Hide not your face from me in the day when I am in trouble; incline yours ear unto me: in the day when I call answer me speedily.
3 οτι εξελιπον ωσει καπνος αι ημεραι μου και τα οστα μου ωσει φρυγιον συνεφρυγησαν
For my days are consumed like smoke, and my bones are burned as an hearth.
4 επληγη ωσει χορτος και εξηρανθη η καρδια μου οτι επελαθομην του φαγειν τον αρτον μου
My heart is smitten, and withered like grass; so that I forget to eat my bread.
5 απο φωνης του στεναγμου μου εκολληθη το οστουν μου τη σαρκι μου
By reason of the voice of my groaning my bones cleave to my skin.
6 ωμοιωθην πελεκανι ερημικω εγενηθην ωσει νυκτικοραξ εν οικοπεδω
I am like a pelican of the wilderness: I am like an owl of the desert.
7 ηγρυπνησα και εγενηθην ωσει στρουθιον μοναζον επι δωματι
I watch, and am as a sparrow alone upon the house top.
8 ολην την ημεραν ωνειδιζον με οι εχθροι μου και οι επαινουντες με κατ εμου ωμνυον
Mine enemies reproach me all the day; and they that are mad against me are sworn against me.
9 οτι σποδον ωσει αρτον εφαγον και το πομα μου μετα κλαυθμου εκιρνων
For I have eaten ashes like bread, and mingled my drink with weeping.
10 απο προσωπου της οργης σου και του θυμου σου οτι επαρας κατερραξας με
Because of yours indignation and your wrath: for you have lifted me up, and cast me down.
11 αι ημεραι μου ωσει σκια εκλιθησαν και εγω ωσει χορτος εξηρανθην
My days are like a shadow that declines; and I am withered like grass.
12 συ δε κυριε εις τον αιωνα μενεις και το μνημοσυνον σου εις γενεαν και γενεαν
But you, O LORD, shall endure for ever; and your remembrance unto all generations.
13 συ αναστας οικτιρησεις την σιων οτι καιρος του οικτιρησαι αυτην οτι ηκει καιρος
You shall arise, and have mercy upon Zion: for the time to favour her, yea, the set time, has come.
14 οτι ευδοκησαν οι δουλοι σου τους λιθους αυτης και τον χουν αυτης οικτιρησουσιν
For your servants take pleasure in her stones, and favour the dust thereof.
15 και φοβηθησονται τα εθνη το ονομα κυριου και παντες οι βασιλεις της γης την δοξαν σου
So the heathen shall fear the name of the LORD, and all the kings of the earth your glory.
16 οτι οικοδομησει κυριος την σιων και οφθησεται εν τη δοξη αυτου
When the LORD shall build up Zion, he shall appear in his glory.
17 επεβλεψεν επι την προσευχην των ταπεινων και ουκ εξουδενωσεν την δεησιν αυτων
He will regard the prayer of the destitute, and not despise their prayer.
18 γραφητω αυτη εις γενεαν ετεραν και λαος ο κτιζομενος αινεσει τον κυριον
This shall be written for the generation to come: and the people which shall be created shall praise the LORD.
19 οτι εξεκυψεν εξ υψους αγιου αυτου κυριος εξ ουρανου επι την γην επεβλεψεν
For he has looked down from the height of his sanctuary; from heaven did the LORD behold the earth;
20 του ακουσαι τον στεναγμον των πεπεδημενων του λυσαι τους υιους των τεθανατωμενων
To hear the groaning of the prisoner; to loose those that are appointed to death;
21 του αναγγειλαι εν σιων το ονομα κυριου και την αινεσιν αυτου εν ιερουσαλημ
To declare the name of the LORD in Zion, and his praise in Jerusalem;
22 εν τω συναχθηναι λαους επι το αυτο και βασιλειας του δουλευειν τω κυριω
When the people are gathered together, and the kingdoms, to serve the LORD.
23 απεκριθη αυτω εν οδω ισχυος αυτου την ολιγοτητα των ημερων μου αναγγειλον μοι
He weakened my strength in the way; he shortened my days.
24 μη αναγαγης με εν ημισει ημερων μου εν γενεα γενεων τα ετη σου
I said, O my God, take me not away in the midst of my days: your years are throughout all generations.
25 κατ αρχας συ κυριε την γην εθεμελιωσας και εργα των χειρων σου εισιν οι ουρανοι
Of old have you laid the foundation of the earth: and the heavens are the work of your hands.
26 αυτοι απολουνται συ δε διαμενεις και παντες ως ιματιον παλαιωθησονται και ωσει περιβολαιον αλλαξεις αυτους και αλλαγησονται
They shall perish, but you shall endure: yea, all of them shall wax old like a garment; as a vesture shall you change them, and they shall be changed:
27 συ δε ο αυτος ει και τα ετη σου ουκ εκλειψουσιν
But you are the same, and your years shall have no end.
28 οι υιοι των δουλων σου κατασκηνωσουσιν και το σπερμα αυτων εις τον αιωνα κατευθυνθησεται
The children of your servants shall continue, and their seed shall be established before you.