| 1 | οργη απολλυσιν και φρονιμους αποκρισις δε υποπιπτουσα αποστρεφει θυμον λογος δε λυπηρος εγειρει οργας ַֽעֲנֶה־רַּ֭ךְ יָשִׁ֣יב חֵמָ֑ה וּדְבַר־עֶ֝֗צֶב יַעֲלֶה־אָֽף׃ A soft answer turns away wrath: but grievous words stir up anger. |
|---|---|
| 2 | γλωσσα σοφων καλα επισταται στομα δε αφρονων αναγγελει κακα ְשׁ֣וֹן חֲ֭כָמִים תֵּיטִ֣יב דָּ֑עַת וּפִ֥י כְ֝סִילִ֗ים יַבִּ֥יעַ אִוֶּֽלֶת׃ The tongue of the wise uses knowledge aright: but the mouth of fools pours out foolishness. |
| 3 | εν παντι τοπω οφθαλμοι κυριου σκοπευουσιν κακους τε και αγαθους ְּֽכָל־מָ֭קוֹם עֵינֵ֣י יְהוָ֑ה צֹ֝פ֗וֹת רָעִ֥ים וטוֹבִֽים׃ The eyes of the LORD are in every place, beholding the evil and the good. |
| 4 | ιασις γλωσσης δενδρον ζωης ο δε συντηρων αυτην πλησθησεται πνευματος ַרְפֵּ֣א לָ֭שׁוֹן עֵ֣ץ חַיִּ֑ים וְסֶ֥לֶף בָּ֝֗הּ שֶׁ֣בֶר בְּרֽוּחַ׃ A wholesome tongue is a tree of life: but perverseness therein is a breach in the spirit. |
| 5 | αφρων μυκτηριζει παιδειαν πατρος ο δε φυλασσων εντολας πανουργοτερος ֱוִ֗יל יִ֭נְאַץ מוּסַ֣ר אָבִ֑יו וְשֹׁמֵ֖ר תּוֹכַ֣חַת יַעְרִֽם׃ A fool despises his father's instruction: but he that regards reproof is prudent. |
| 6 | εν πλεοναζουση δικαιοσυνη ισχυς πολλη οι δε ασεβεις ολορριζοι εκ γης ολουνται οικοις δικαιων ισχυς πολλη καρποι δε ασεβων απολουνται ֵּ֣ית צַ֭דִּיק חֹ֣סֶן רָ֑ב וּבִתְבוּאַ֖ת רָשָׁ֣ע נֶעְכָּֽרֶת׃ In the house of the righteous is much treasure: but in the revenues of the wicked is trouble. |
| 7 | χειλη σοφων δεδεται αισθησει καρδιαι δε αφρονων ουκ ασφαλεις ִׂפְתֵ֣י חֲ֭כָמִים יְזָ֣רוּ דָ֑עַת וְלֵ֖ב כְּסִילִ֣ים לֹא־כֵֽן׃ The lips of the wise disperse knowledge: but the heart of the foolish does not so. |
| 8 | θυσιαι ασεβων βδελυγμα κυριω ευχαι δε κατευθυνοντων δεκται παρ αυτω ֶ֣בַח רְ֭שָׁעִים תּוֹעֲבַ֣ת יְהוָ֑ה וּתְפִלַּ֖ת יְשָׁרִ֣ים רְצוֹנֽוֹ׃ The sacrifice of the wicked is an abomination to the LORD: but the prayer of the upright is his delight. |
| 9 | βδελυγμα κυριω οδοι ασεβους διωκοντας δε δικαιοσυνην αγαπα ּוֹעֲבַ֣ת יְ֭הוָה דֶּ֣רֶךְ רָשָׁ֑ע וּמְרַדֵּ֖ף צְדָקָ֣ה יֶאֱהָֽב׃ The way of the wicked is an abomination unto the LORD: but he loves him that follows after righteousness. |
| 10 | παιδεια ακακου γνωριζεται υπο των παριοντων οι δε μισουντες ελεγχους τελευτωσιν αισχρως וּסָ֣ר רָ֭ע לְעֹזֵ֣ב אֹ֑רַח שׂוֹנֵ֖א תוֹכַ֣חַת יָמֽוּת׃ Correction is grievous unto him that forsakes the way: and he that hates reproof shall die. |
| 11 | αδης και απωλεια φανερα παρα τω κυριω πως ουχι και αι καρδιαι των ανθρωπων ְׁא֣וֹל וַ֭אֲבַדּוֹן נֶ֣גֶד יְהוָ֑ה אַ֝֗ף כִּֽי־לִבּ֥וֹת בְּֽנֵי־אָדָֽם׃ Hell and destruction are before the LORD: how much more then the hearts of the children of men? |
| 12 | ουκ αγαπησει απαιδευτος τους ελεγχοντας αυτον μετα δε σοφων ουχ ομιλησει ֹ֣א יֶאֱהַב־לֵ֭ץ הוֹכֵ֣חַֽ ל֑וֹ אֶל־חֲ֝כָמִ֗ים לֹ֣א יֵלֵֽךְ׃ A scorner loves not one that reproves him: neither will he go unto the wise. |
| 13 | καρδιας ευφραινομενης προσωπον θαλλει εν δε λυπαις ουσης σκυθρωπαζει ֵ֣ב שָׂ֭מֵחַ יֵיטִ֣ב פָּנִ֑ים וּבְעַצְּבַת־לֵ֝ב ר֣וּחַ נְכֵאָֽה׃ A merry heart makes a cheerful countenance: but by sorrow of the heart the spirit is broken. |
| 14 | καρδια ορθη ζητει αισθησιν στομα δε απαιδευτων γνωσεται κακα ֵ֣ב נָ֭בוֹן יְבַקֶּשׁ־דָּ֑עַת *ופני **וּפִ֥י כְ֝סִילִ֗ים יִרְעֶ֥ה אִוֶּֽלֶת׃ The heart of him that has understanding seeks knowledge: but the mouth of fools feeds on foolishness. |
| 15 | παντα τον χρονον οι οφθαλμοι των κακων προσδεχονται κακα οι δε αγαθοι ησυχαζουσιν δια παντος ָּל־יְמֵ֣י עָנִ֣י רָעִ֑ים וְטֽוֹב־לֵ֝֗ב מִשְׁתֶּ֥ה תָמִֽיד׃ All the days of the afflicted are evil: but he that is of a merry heart has a continual feast. |
| 16 | κρεισσων μικρα μερις μετα φοβου κυριου η θησαυροι μεγαλοι μετα αφοβιας וֹב־מְ֭עַט בְּיִרְאַ֣ת יְהוָ֑ה מֵאוֹצָ֥ר רָ֝֗ב וּמְה֥וּמָה בֽוֹ׃ Better is little with the fear of the LORD than great treasure and trouble therewith. |
| 17 | κρεισσων ξενισμος λαχανων προς φιλιαν και χαριν η παραθεσις μοσχων μετα εχθρας ֤וֹב אֲרֻחַ֣ת יָ֭רָק וְאַהֲבָה־שָׁ֑ם מִשּׁ֥וֹר אָ֝ב֗וּס וְשִׂנְאָה־בֽוֹ׃ Better is a dinner of herbs where love is, than a stalled ox and hatred therewith. |
| 18 | ανηρ θυμωδης παρασκευαζει μαχας μακροθυμος δε και την μελλουσαν καταπραυνει α μακροθυμος ανηρ κατασβεσει κρισεις ο δε ασεβης εγειρει μαλλον ִ֣ישׁ חֵ֭מָה יְגָרֶ֣ה מָד֑וֹן וְאֶ֥רֶך אַ֝פַּ֗יִם יַשְׁקִ֥יט רִֽיב׃ A wrathful man stirs up strife: but he that is slow to anger appeases strife. |
| 19 | οδοι αεργων εστρωμεναι ακανθαις αι δε των ανδρειων τετριμμεναι ֶּ֣רֶךְ עָ֭צֵל כִּמְשֻׂ֣כַת חָ֑דֶק וְאֹ֖רַח יְשָׁרִ֣ים סְלֻלָֽה׃ The way of the slothful man is as an hedge of thorns: but the way of the righteous is made plain. |
| 20 | υιος σοφος ευφραινει πατερα υιος δε αφρων μυκτηριζει μητερα αυτου ֵּ֣ן חָ֭כָם יְשַׂמַּח־אָ֑ב וּכְסִ֥יל אָ֝דָ֗ם בּוֹזֶ֥ה אִמּֽוֹ׃ A wise son makes a glad father: but a foolish man despises his mother. |
| 21 | ανοητου τριβοι ενδεεις φρενων ανηρ δε φρονιμος κατευθυνων πορευεται ִ֭וֶּלֶת שִׂמְחָ֣ה לַחֲסַר־לֵ֑ב וְאִ֥ישׁ תְּ֝בוּנָ֗ה יְיַשֶׁר־לָֽכֶת׃ Folly is joy to him that is destitute of wisdom: but a man of understanding walks uprightly. |
| 22 | υπερτιθενται λογισμους οι μη τιμωντες συνεδρια εν δε καρδιαις βουλευομενων μενει βουλη ָפֵ֣ר מַ֭חֲשָׁבוֹת בְּאֵ֣ין ס֑וֹד וּבְרֹ֖ב יוֹעֲצִ֣ים תָּקֽוּם׃ Without counsel purposes are disappointed: but in the multitude of counsellors they are established. |
| 23 | ου μη υπακουση ο κακος αυτη ουδε μη ειπη καιριον τι και καλον τω κοινω ִׂמְחָ֣ה לָ֭אִישׁ בְּמַעֲנֵה־פִ֑יו וְדָבָ֖ר בְּעִתּ֣וֹ מַה־טּֽוֹב׃ A man has joy by the answer of his mouth: and a word spoken in due season, how good is it! |
| 24 | οδοι ζωης διανοηματα συνετου ινα εκκλινας εκ του αδου σωθη ֹ֣רַח חַ֭יִּים לְמַ֣עְלָה לְמַשְׂכִּ֑יל לְמַ֥עַן ס֝֗וּר מִשְּׁא֥וֹל מָֽטָּה׃ The way of life is above to the wise, that he may depart from hell beneath. |
| 25 | οικους υβριστων κατασπα κυριος εστηρισεν δε οριον χηρας ֵּ֣ית גֵּ֭אִים יִסַּ֥ח ׀ יְהוָ֑ה וְ֝יַצֵּ֗ב גְּב֣וּל אַלְמָנָֽה׃ The LORD will destroy the house of the proud: but he will establish the border of the widow. |
| 26 | βδελυγμα κυριω λογισμος αδικος αγνων δε ρησεις σεμναι ּוֹעֲבַ֣ת יְ֭הוָה מַחְשְׁב֣וֹת רָ֑ע וּ֝טְהֹרִ֗ים אִמְרֵי־נֹֽעַם׃ The thoughts of the wicked are an abomination to the LORD: but the words of the pure are pleasant words. |
| 27 | εξολλυσιν εαυτον ο δωρολημπτης ο δε μισων δωρων λημψεις σωζεται α ελεημοσυναις και πιστεσιν αποκαθαιρονται αμαρτιαι τω δε φοβω κυριου εκκλινει πας απο κακου ֹכֵ֣ר בֵּ֭יתוֹ בּוֹצֵ֣עַ בָּ֑צַע וְשׂוֹנֵ֖א מַתָּנֹ֣ת יִחְיֶֽה׃ He that is greedy of gain troubles his own house; but he that hates gifts shall live. |
| 28 | καρδιαι δικαιων μελετωσιν πιστεις στομα δε ασεβων αποκρινεται κακα α δεκται παρα κυριω οδοι ανθρωπων δικαιων δια δε αυτων και οι εχθροι φιλοι γινονται ֵ֣ב צַ֭דִּיק יֶהְגֶּ֣ה לַעֲנ֑וֹת וּפִ֥י רְ֝שָׁעִ֗ים יַבִּ֥יעַ רָעֽוֹת׃ The heart of the righteous studies to answer: but the mouth of the wicked pours out evil things. |
| 29 | μακραν απεχει ο θεος απο ασεβων ευχαις δε δικαιων επακουει α κρεισσων ολιγη λημψις μετα δικαιοσυνης η πολλα γενηματα μετα αδικιας β καρδια ανδρος λογιζεσθω δικαια ινα υπο του θεου διορθωθη τα διαβηματα αυτου ָח֣וֹק יְ֭הוָה מֵרְשָׁעִ֑ים וּתְפִלַּ֖ת צַדִּיקִ֣ים יִשְׁמָֽע׃ The LORD is far from the wicked: but he hears the prayer of the righteous. |
| 30 | θεωρων οφθαλμος καλα ευφραινει καρδιαν φημη δε αγαθη πιαινει οστα ְֽאוֹר־עֵ֭ינַיִם יְשַׂמַּֽח־לֵ֑ב שְׁמוּעָ֥ה ט֝וֹבָ֗ה תְּדַשֶּׁן־עָֽצֶם׃ The light of the eyes rejoices the heart: and a good report makes the bones fat. |
| 31 | ֹ֗זֶן שֹׁ֭מַעַת תּוֹכַ֣חַת חַיִּ֑ים בְּקֶ֖רֶב חֲכָמִ֣ים תָּלִֽין׃ The ear that hears the reproof of life abides among the wise. |
| 32 | ος απωθειται παιδειαν μισει εαυτον ο δε τηρων ελεγχους αγαπα ψυχην αυτου ּוֹרֵ֣עַ מ֭וּסָר מוֹאֵ֣ס נַפְשׁ֑וֹ וְשׁוֹמֵ֥עַ תּ֝וֹכַ֗חַת ק֣וֹנֶה לֵּֽב׃ He that refuses instruction despises his own soul: but he that hears reproof gets understanding. |
| 33 | φοβος θεου παιδεια και σοφια και αρχη δοξης αποκριθησεται αυτη ִרְאַ֣ת יְ֭הוָה מוּסַ֣ר חָכְמָ֑ה וְלִפְנֵ֖י כָב֣וֹד עֲנָוָֽה׃ The fear of the LORD is the instruction of wisdom; and before honour is humility. |