| 1 | και απεκριθη κυριος ο θεος τω ιωβ και ειπεν ַיַּ֖עַן יְהוָ֥ה אֶת־אִיּ֗וֹב וַיֹּאמַֽר׃ Moreover the LORD answered Job, and said, |
|---|---|
| 2 | μη κρισιν μετα ικανου εκκλινει ελεγχων θεον αποκριθησεται αυτην ֲ֭רֹב עִם־שַׁדַּ֣י יִסּ֑וֹר מוֹכִ֖יחַ אֱל֣וֹהַּ יַעֲנֶֽנָּה׃ פ Shall he that contends with the Almighty instruct him? he that reproves God, let him answer it. |
| 3 | υπολαβων δε ιωβ λεγει τω κυριω ַיַּ֖עַן אִיּ֥וֹב אֶת־יְהוָ֗ה וַיֹּאמַֽר׃ Then Job answered the LORD, and said, |
| 4 | τι ετι εγω κρινομαι νουθετουμενος και ελεγχων κυριον ακουων τοιαυτα ουθεν ων εγω δε τινα αποκρισιν δω προς ταυτα χειρα θησω επι στοματι μου ֵ֣ן קַ֭לֹּתִי מָ֣ה אֲשִׁיבֶ֑ךָּ יָ֝דִ֗י שַׂ֣מְתִּי לְמוֹ־פִֽי׃ Behold, I am vile; what shall I answer you? I will lay mine hand upon my mouth. |
| 5 | απαξ λελαληκα επι δε τω δευτερω ου προσθησω ַחַ֣ת דִּ֭בַּרְתִּי וְלֹ֣א אֶֽעֱנֶ֑ה וּ֝שְׁתַּ֗יִם וְלֹ֣א אוֹסִֽיף׃ פ Once have I spoken; but I will not answer: yea, twice; but I will proceed no further. |
| 6 | ετι δε υπολαβων ο κυριος ειπεν τω ιωβ εκ του νεφους ַיַּֽעַן־יְהוָ֣ה אֶת־אִ֭יּוֹב *מנ[c] *סערה **מִ֥ן ׀ **סְעָרָ֗ה וַיֹּאמַֽר׃ Then answered the LORD unto Job out of the whirlwind, and said, |
| 7 | μη αλλα ζωσαι ωσπερ ανηρ την οσφυν σου ερωτησω δε σε συ δε μοι αποκριθητι ֱזָר־נָ֣א כְגֶ֣בֶר חֲלָצֶ֑יךָ אֶ֝שְׁאָלְךָ֗ וְהוֹדִיעֵֽנִי׃ Gird up your loins now like a man: I will demand of you, and declare you unto me. |
| 8 | μη αποποιου μου το κριμα οιει δε με αλλως σοι κεχρηματικεναι η ινα αναφανης δικαιος ַ֭אַף תָּפֵ֣ר מִשְׁפָּטִ֑י תַּ֝רְשִׁיעֵ֗נִי לְמַ֣עַן תִּצְדָּֽק׃ Will you also nullify my judgment? will you condemn me, that you may be righteous? |
| 9 | η βραχιων σοι εστιν κατα του κυριου η φωνη κατ αυτον βροντας ְאִם־זְר֖וֹעַ כָּאֵ֥ל ׀ לָ֑ךְ וּ֝בְק֗וֹל כָּמֹ֥הוּ תַרְעֵֽם׃ Have you an arm like God? or can you thunder with a voice like him? |
| 10 | αναλαβε δη υψος και δυναμιν δοξαν δε και τιμην αμφιεσαι ֲדֵ֥ה נָ֣א גָֽא֣וֹן וָגֹ֑בַהּ וְה֖וֹד וְהָדָ֣ר תִּלְבָּֽשׁ׃ Deck yourself now with majesty and excellency; and array yourself with glory and beauty. |
| 11 | αποστειλον δε αγγελους οργη παν δε υβριστην ταπεινωσον ָ֭פֵץ עֶבְר֣וֹת אַפֶּ֑ךָ וּרְאֵ֥ה כָל־גֵּ֝אֶ֗ה וְהַשְׁפִּילֵֽהוּ׃ Cast abroad the rage of your wrath: and behold every one that is proud, and bring low him. |
| 12 | υπερηφανον δε σβεσον σηψον δε ασεβεις παραχρημα ְאֵ֣ה כָל־גֵּ֭אֶה הַכְנִיעֵ֑הוּ וַהֲדֹ֖ךְ רְשָׁעִ֣ים תַּחְתָּֽם׃ Look on every one that is proud, and bring him low; and tread down the wicked in their place. |
| 13 | κρυψον δε εις γην εξω ομοθυμαδον τα δε προσωπα αυτων ατιμιας εμπλησον ָמְנֵ֣ם בֶּעָפָ֣ר יָ֑חַד פְּ֝נֵיהֶ֗ם חֲבֹ֣שׁ בַּטָּמֽוּן׃ Hide them in the dust together; and bind their faces in secret. |
| 14 | ομολογησω αρα οτι δυναται η δεξια σου σωσαι ְגַם־אֲנִ֥י אוֹדֶ֑ךָּ כִּֽי־תוֹשִׁ֖עַ לְךָ֣ יְמִינֶֽךָ׃ Then will I also confess unto you that yours own right hand can save you. |
| 15 | αλλα δη ιδου θηρια παρα σοι χορτον ισα βουσιν εσθιει ִנֵּה־נָ֣א בְ֭הֵמוֹת אֲשֶׁר־עָשִׂ֣יתִי עִמָּ֑ךְ חָ֝צִ֗יר כַּבָּקָ֥ר יֹאכֵֽל׃ Behold now behemoth, which I made with you; he eats grass as an ox. |
| 16 | ιδου δη ισχυς αυτου επ οσφυι η δε δυναμις επ ομφαλου γαστρος ִנֵּה־נָ֣א כֹח֣וֹ בְמָתְנָ֑יו וְ֝אֹנ֗וֹ בִּשְׁרִירֵ֥י בִטְנֽוֹ׃ Lo now, his strength is in his loins, and his force is in the navel of his belly. |
| 17 | εστησεν ουραν ως κυπαρισσον τα δε νευρα αυτου συμπεπλεκται ַחְפֹּ֣ץ זְנָב֣וֹ כְמוֹ־אָ֑רֶז גִּידֵ֖י *פחדו **פַחֲדָ֣יו יְשֹׂרָֽגוּ׃ He moves his tail like a cedar: the sinews of his stones are wrapped together. |
| 18 | αι πλευραι αυτου πλευραι χαλκειαι η δε ραχις αυτου σιδηρος χυτος ֲ֭צָמָיו אֲפִיקֵ֣י נְחוּשָׁ֑ה גְּ֝רָמָ֗יו כִּמְטִ֥יל בַּרְזֶֽל׃ His bones are as strong pieces of brass; his bones are like bars of iron. |
| 19 | τουτ εστιν αρχη πλασματος κυριου πεποιημενον εγκαταπαιζεσθαι υπο των αγγελων αυτου ֭וּא רֵאשִׁ֣ית דַּרְכֵי־אֵ֑ל הָ֝עֹשׂוֹ יַגֵּ֥שׁ חַרְבּֽוֹ׃ He is the chief of the ways of God: he that made him can make his sword to approach unto him. |
| 20 | επελθων δε επ ορος ακροτομον εποιησεν χαρμονην τετραποσιν εν τω ταρταρω ִּֽי־ב֭וּל הָרִ֣ים יִשְׂאוּ־ל֑וֹ וְֽכָל־חַיַּ֥ת הַ֝שָּׂדֶ֗ה יְשַֽׂחֲקוּ־שָֽׁם׃ Surely the mountains bring him forth food, where all the beasts of the field play. |
| 21 | υπο παντοδαπα δενδρα κοιμαται παρα παπυρον και καλαμον και βουτομον ַּֽחַת־צֶאֱלִ֥ים יִשְׁכָּ֑ב בְּסֵ֖תֶר קָנֶ֣ה וּבִצָּֽה׃ He lies under the shady trees, in the covert of the reed, and fens. |
| 22 | σκιαζονται δε εν αυτω δενδρα μεγαλα συν ραδαμνοις και κλωνες αγνου ְסֻכֻּ֣הוּ צֶאֱלִ֣ים צִֽלֲל֑וֹ יְ֝סֻבּ֗וּהוּ עַרְבֵי־נָֽחַל׃ The shady trees cover him with their shadow; the willows of the brook compass him about. |
| 23 | εαν γενηται πλημμυρα ου μη αισθηθη πεποιθεν οτι προσκρουσει ο ιορδανης εις το στομα αυτου ֵ֤ן יַעֲשֹׁ֣ק נָ֭הָר לֹ֣א יַחְפּ֑וֹז יִבְטַ֓ח ׀ כִּֽי־יָגִ֖יחַ יַרְדֵּ֣ן אֶל־פִּֽיהוּ׃ Behold, he drinks up a river, and hastes not: he trusts that he can draw up Jordan into his mouth. |
| 24 | εν τω οφθαλμω αυτου δεξεται αυτον ενσκολιευομενος τρησει ρινα ְּעֵינָ֥יו יִקָּחֶ֑נּוּ בְּ֝מֽוֹקְשִׁ֗ים יִנְקָב־אָֽף׃ He takes it with his eyes: his nose pierces through snares. |