| 1 | και ταυτης εταραχθη η καρδια μου και απερρυη εκ του τοπου αυτης ַף־לְ֭זֹאת יֶחֱרַ֣ד לִבִּ֑י וְ֝יִתַּ֗ר מִמְּקוֹמֽוֹ׃ At this also my heart trembles, and is moved out of his place. |
|---|---|
| 2 | ακουε ακοην εν οργη θυμου κυριου και μελετη εκ στοματος αυτου εξελευσεται ִׁמְע֤וּ שָׁמ֣וֹעַ בְּרֹ֣גֶז קֹל֑וֹ וְ֝הֶ֗גֶה מִפִּ֥יו יֵצֵֽא׃ Hear attentively the noise of his voice, and the sound that goes out of his mouth. |
| 3 | υποκατω παντος του ουρανου αρχη αυτου και το φως αυτου επι πτερυγων της γης ַּֽחַת־כָּל־הַשָּׁמַ֥יִם יִשְׁרֵ֑הוּ וְ֝אוֹר֗וֹ עַל־כַּנְפ֥וֹת הָאָֽרֶץ׃ He directs it under the whole heaven, and his lightning unto the ends of the earth. |
| 4 | οπισω αυτου βοησεται φωνη βροντησει εν φωνη υβρεως αυτου και ουκ ανταλλαξει αυτους οτι ακουσει φωνην αυτου ַחֲרָ֤יו ׀ יִשְׁאַג־ק֗וֹל יַ֭רְעֵם בְּק֣וֹל גְּאוֹנ֑וֹ וְלֹ֥א יְ֝עַקְּבֵ֗ם כִּֽי־יִשָּׁמַ֥ע קוֹלֽוֹ׃ After it a voice roars: he thunders with the voice of his excellency; and he will not stay them when his voice is heard. |
| 5 | βροντησει ο ισχυρος εν φωνη αυτου θαυμασια εποιησεν γαρ μεγαλα α ουκ ηδειμεν ַרְעֵ֤ם אֵ֣ל בְּ֭קוֹלוֹ נִפְלָא֑וֹת עֹשֶׂ֥ה גְ֝דֹל֗וֹת וְלֹ֣א נֵדָֽע׃ God thunders marvellously with his voice; great things does he, which we cannot comprehend. |
| 6 | συντασσων χιονι γινου επι της γης και χειμων υετος και χειμων υετων δυναστειας αυτου ִּ֤י לַשֶּׁ֨לַג ׀ יֹאמַ֗ר הֱוֵ֫א אָ֥רֶץ וְגֶ֥שֶׁם מָטָ֑ר וְ֝גֶ֗שֶׁם מִטְר֥וֹת עֻזּֽוֹ׃ For he says to the snow, Be you on the earth; likewise to the small rain, and to the great rain of his strength. |
| 7 | εν χειρι παντος ανθρωπου κατασφραγιζει ινα γνω πας ανθρωπος την εαυτου ασθενειαν ְּיַד־כָּל־אָדָ֥ם יַחְתּ֑וֹם לָ֝דַ֗עַת כָּל־אַנְשֵׁ֥י מַעֲשֵֽׂהוּ׃ He seals up the hand of every man; that all men may know his work. |
| 8 | εισηλθεν δε θηρια υπο σκεπην ησυχασαν δε επι κοιτης ַתָּבֹ֣א חַיָּ֣ה בְמוֹ־אָ֑רֶב וּבִמְע֖וֹנֹתֶ֣יהָ תִשְׁכֹּֽן׃ Then the beasts go into dens, and remain in their places. |
| 9 | εκ ταμιειων επερχονται διναι απο δε ακρωτηριων ψυχος ִן־הַ֭חֶדֶר תָּב֣וֹא סוּפָ֑ה וּֽמִמְּזָרִ֥ים קָרָֽה׃ Out of the south comes the whirlwind: and cold out of the north. |
| 10 | και απο πνοης ισχυρου δωσει παγος οιακιζει δε το υδωρ ως εαν βουληται ִנִּשְׁמַת־אֵ֥ל יִתֶּן־קָ֑רַח וְרֹ֖חַב מַ֣יִם בְּמוּצָֽק׃ By the breath of God frost is given: and the breadth of the waters is straitened. |
| 11 | και εκλεκτον καταπλασσει νεφελη διασκορπιει νεφος φως αυτου ַף־בְּ֭רִי יַטְרִ֣יחַ עָ֑ב יָ֝פִ֗יץ עֲנַ֣ן אוֹרֽוֹ׃ Also by watering he wearies the thick cloud: he scatters his bright cloud: |
| 12 | και αυτος κυκλωματα διαστρεψει εν θεεβουλαθω εις εργα αυτων παντα οσα αν εντειληται αυτοις ταυτα συντετακται παρ αυτου επι της γης ְה֤וּא מְסִבּ֨וֹת ׀ מִתְהַפֵּ֣ךְ *בתחבולתו **בְּתַחְבּוּלֹתָ֣יו לְפָעֳלָ֑ם כֹּ֖ל אֲשֶׁ֥ר יְצַוֵּ֓ם ׀ עַל־פְּנֵ֖י תֵבֵ֣ל אָֽרְצָה׃ And it is turned round about by his counsels: that they may do whatsoever he commands them upon the face of the world in the earth. |
| 13 | εαν εις παιδειαν εαν εις την γην αυτου εαν εις ελεος ευρησει αυτον ִם־לְשֵׁ֥בֶט אִם־לְאַרְצ֑וֹ אִם־לְ֝חֶ֗סֶד יַמְצִאֵֽהוּ׃ He causes it to come, whether for correction, or for his land, or for mercy. |
| 14 | ενωτιζου ταυτα ιωβ στηθι νουθετου δυναμιν κυριου ַאֲזִ֣ינָה זֹּ֣את אִיּ֑וֹב עֲ֝מֹ֗ד וְהִתְבּוֹנֵ֤ן ׀ נִפְלְא֬וֹת אֵֽל׃ Hearken unto this, O Job: stand still, and consider the wondrous works of God. |
| 15 | οιδαμεν οτι ο θεος εθετο εργα αυτου φως ποιησας εκ σκοτους ֲ֭תֵדַע בְּשׂוּם־אֱל֣וֹהַּ עֲלֵיהֶ֑ם וְ֝הוֹפִ֗יעַ א֣וֹר עֲנָנֽוֹ׃ Do you know when God disposed them, and caused the light of his cloud to shine? |
| 16 | επισταται δε διακρισιν νεφων εξαισια δε πτωματα πονηρων ֲ֭תֵדַע עַל־מִפְלְשֵׂי־עָ֑ב מִ֝פְלְא֗וֹת תְּמִ֣ים דֵּעִֽים׃ Do you know the balancings of the clouds, the wondrous works of him which is perfect in knowledge? |
| 17 | σου δε η στολη θερμη ησυχαζεται δε επι της γης ֲשֶׁר־בְּגָדֶ֥יךָ חַמִּ֑ים בְּהַשְׁקִ֥ט אֶ֝֗רֶץ מִדָּרֽוֹם׃ How your garments are warm, when he stills the earth by the south wind? |
| 18 | στερεωσεις μετ αυτου εις παλαιωματα ισχυραι ως ορασις επιχυσεως ַּרְקִ֣יעַ עִ֭מּוֹ לִשְׁחָקִ֑ים חֲ֝זָקִ֗ים כִּרְאִ֥י מוּצָֽק׃ Have you with him spread out the sky, which is strong, and as a molten looking glass? |
| 19 | δια τι διδαξον με τι ερουμεν αυτω και παυσωμεθα πολλα λεγοντες ֭וֹדִיעֵנוּ מַה־נֹּ֣אמַר ל֑וֹ לֹ֥א־נַ֝עֲרֹ֗ךְ מִפְּנֵי־חֹֽשֶׁךְ׃ Teach us what we shall say unto him; for we cannot order our speech by reason of darkness. |
| 20 | μη βιβλος η γραμματευς μοι παρεστηκεν ινα ανθρωπον εστηκως κατασιωπησω ֽ͏ַיְסֻפַּר־ל֭וֹ כִּ֣י אֲדַבֵּ֑ר אִֽם־אָ֥מַר אִ֝֗ישׁ כִּ֣י יְבֻלָּֽע׃ Shall it be told him that I speak? if a man speak, surely he shall be swallowed up. |
| 21 | πασιν δ ουχ ορατον το φως τηλαυγες εστιν εν τοις παλαιωμασιν ωσπερ το παρ αυτου επι νεφων ְעַתָּ֤ה ׀ לֹ֘א רָ֤אוּ א֗וֹר בָּהִ֣יר ה֭וּא בַּשְּׁחָקִ֑ים וְר֥וּחַ עָ֝בְרָ֗ה וַֽתְּטַהֲרֵֽם׃ And now men see not the bright light which is in the clouds: but the wind passes, and cleanses them. |
| 22 | απο βορρα νεφη χρυσαυγουντα επι τουτοις μεγαλη η δοξα και τιμη παντοκρατορος ִ֭צָּפוֹן זָהָ֣ב יֶֽאֱתֶ֑ה עַל־אֱ֝ל֗וֹהַּ נ֣וֹרָא הֽוֹד׃ Fair weather comes out of the north: with God is terrible majesty. |
| 23 | και ουχ ευρισκομεν αλλον ομοιον τη ισχυι αυτου ο τα δικαια κρινων ουκ οιει επακουειν αυτον ַׁדַּ֣י לֹֽא־מְ֭צָאנֻהוּ שַׂגִּיא־כֹ֑חַ וּמִשְׁפָּ֥ט וְרֹב־צְ֝דָקָ֗ה לֹ֣א יְעַנֶּֽה׃ Concerning the Almighty, we cannot find him out: he is excellent in power, and in judgment, and in plenty of justice: he will not afflict. |
| 24 | διο φοβηθησονται αυτον οι ανθρωποι φοβηθησονται δε αυτον και οι σοφοι καρδια ָ֭כֵן יְרֵא֣וּהוּ אֲנָשִׁ֑ים לֹֽא־יִ֝רְאֶ֗ה כָּל־חַכְמֵי־לֵֽב׃ פ Men do therefore fear him: he respects not any that are wise of heart. |